بسیط روی زمین , باز بساط غم است

محیط عرش برین , دایره ی ماتم است

باز چرا مهر وماه , تیره چو شمع عزاست

باز چرا دود آه,  تا فلک اعظم است

ماتم جانسوز کیست, گرفته آفاق را

که صبح روی جهان, تیره چو شام غم است

شور حسینی است باز, که با دوصد سوز وساز

نه در عراق وحجاز , در همه ی عالم است

به زیر بار غمش , قامت گردون خم است

دیده ی انجم اگر,  خون بفشاند کم است